به دخترانم، به دختران میهنم – سعیدی سیرجانی
این کتاب به زیبایی چهره متفاوت «زن ایرانی» در دو دوره تاریخی را به تصویر می‌کشد. «لیلی» نماد زن ایرانی در جامعه مسلمان که معشوقی است ناتوان، اشک می‌ریزد و تسلیم سرنوشت محتوم خویش است. در برابر پدر و شوهر (جامعه مردسالار مسلمان) سر تعظیم فرو می‌آورد و به عشقی پنهانی به قیمت خیانت به شوهر نامی خویش تن می‌دهد. در دیگر سو «شیرین» را داریم. شیرین، نماد زن ایرانی پیش از اسلام، دختری است سرکش که در برابر دست پلید سرنوشت عصیان می‌کند. «شیرین» معشوقی ست مبارز، توانگر، آزاده و در عین حال محجوب، که اراده، غرور و شرف خویش نمی‌بازد و به جای اشک ریختن در فراغ یار، به دنبال وی می‌رود، او را می‌یابد و آن‌گاه که وصالی به قیمت بی‌حرمتی به دست عاشقی هرزه نزدیک است از وی دوری می‌جوید و عشق و غرور خویش به آن عاشق هرزه نمی‌فروشد. با دست پلید سرنوشت به مبارزه برمی خیزد و از آن عاشق هرزه، نازنیین یاری می‌سازد لایق عشق خویش.
گندی شاپور 