نگارگری ایرانی عصر صفوی با پیشینهای نزدیک به چهار سده، نگاره شیخی زاهد را در حال نوشیدن شراب به تصویر میکشد. اشعار نگاشته شده بر بالا و پایین اثر نیز داستان مینوشی شیخ را شرح میدهند.
شیخی که به آب دیده میکرد وضو
میبود همیشه منکر جام و سبو
در مجلس ما دوش بسی غوغا کرد
او شیشه ما شکست و ما توبه او