شعر از مولوی | مطلع شعر و آواز : بشنو از نی چون حکایت می کند
گوش جان فرا دهید :
چهار ظرف سرامیکی و لعاب کاری شده ایرانی با پیشینهای بیش از هزار سال که امروزه در مؤسسه اسمیتسونین، بزرگترین موزه علمی، فرهنگی و تحقیقاتی جهان نگهداری میشوند. این ظروف در نیشابورعصر سامانی ساخته شدهاند و شامل سه کاسه و یک پارچ هستند. کاسهها با رنگ و نقوش هندسی تزئین شده و سپاس با لعاب شفاف پوشانده شدهاند. پارچ به مانند کاسهها با چرخ سفالگری ساخته شده و پس از آن دسته به آن پیوند زده شده است. تزئینات پارچ شامل عباراتی به خط کوفی است.
هخامنشیان به مانند پیشینیان ایلامی خود و تمدنهای میان رودان به ساختن مهرهای سنگی استوانهای شکل و حکاکی شده میپرداختند. این مهر با پیشینهای نزدیک به دو هزار و پانصد سال ارتفاعی نزدیک به چهار سانتی متر و قطری در حدود یک و نیم سانتی متر دارد. جنس مهر از سنگ عقیق است و نقشهای آن شامل پادشاهی تاجدار (و یا شاید اهورامزدا)، صحنه شکار خرگوش با کمان، پردهای با سر انسانی در مقابل محراب، مردی سوار بر گاو نر و در حال شکار شیر با نیزه و بزهای کوهی با گردنهای در هم تنیده است.
این مهر امروزه در موزه هنر والترز نگهداری میشود.
این جام سرامیکی با پیشینهای نزدیک به پنج هزار و پانصد سال در «تپه حصار» یافت شده است. تپه حصار منطقهای تاریخی در نزدیکی دامغان است که پیشینه تمدن در آن به هزاره چهارم پیش از میلاد میرسد. این جام باستانی که به عصر مس تعلق دارد به زیبایی با نقوش متقارن رنگ آمیزی شده و ارتفاع و قطر آن در حدود دوازده سانتی متر است.
این اثر که امروزه در موزه متروپولیتن نیویورک نگهداری میشود در سال ۱۹۳۹ میلادی توسط موزه ملی ایران به این موزه هدیه شده است.
«خانه دانشگاه» در موناکو ساختمانیست ۵ طبقه آراسته به هنر ایرانی شامل کاشی کاریهایی زیبا همراه با اشعار فارسی که نگاه هر تازه واردی را به خود جلب میکند. تاریخ ساخت این بنا به یک قرن پیش باز میگردد و به دستور «میرزا رضا خان» متخلص به «دانش» و ملقب به «ارفع الدوله» و یا «پرنس ارفع» * از رجال اواخر عهد ناصری بنا میشود. در سال ۱۲۸۱ خورشیدی هنگامى که «پرنس ارفع» سفیرکبیر ایران در استانبول بود این خانه را برای خود بنا کرده و نام آن را «دانشگاه» میگذارد و بعدها نام آن را به «موزه دانشگاه» تغییر میدهد.
برای آراستن این بنای زیبا کاشیهای آن بوسیله کشتی از ایران به موناکو برده میشود و هنرمندان اصفهانی درون و برون آنرا به هنر خویش میآرایند. متاسفانه اکنون این میراث ملی بیتوجه به حال خویش رها گشته و جزیی از اموال شهرداری موناکو به شمار میرود. گویا چندی پیشتر پیشنهاد خرید این بنا به دولت ایران داده میشود و دولت ایران از خرید آن خودداری میکند.
درویش عبدالمجید طالقانی خوشنویس، عارف و شاعر ایرانی سده دوازده خورشیدی (هجده میلادی) بود. درویش در جوانی با پیروی از سبک میرعماد خوشنویسی را با خط نستعلیق آغاز کرد اما پس از مدتی به شکستهنستعلیق روی آورد و در این بخش از هنر خوشنویسی ایرانی آثاری از خود بر جای گذاشت که تا به امروز بی نظیر مانده است.
قالی و گلیم سنندج (به زبان کردی: سنه) از شهرتی جهانی برخوردار است، این گلیم بسیار زیبای ایرانی با پیشینهای نزدیک به دویست سال در سنندج بافته شده و در قاهره به یک اشرافزاده سوئدی فروخته شده است. جنس گلیم از کتان، طول آن صد و هشتاد سانتی متر و عرض آن صد و بیست سانتی متر است. زمینه قالی قهوهای روشن و تیره است و در میان آن یک مستطیل شیری رنگ دیده میشود که با گلهای رنگارنگ پوشانده شدهاند. حاشیه قالی از سه ردیف باریک قهوهای، شیری و سفید با گلهای ریز تشکیل شده است.
این گلیم امروزه در موزه سلطنتی سوئد نگهداری میشود.