میناکاری، هنر افسونگر ایرانی

میناکاری پیشینه‌ای پنج هزار ساله در ایران دارد. میناکاری در واقع نقاشی و تزئین فلزات قلم‌زنی شده و لعاب آن‌ها همراه با حرارت است که خود را در بهترین حالت بر روی طلا نشان می‌دهد. این هنر در گذشته بیشتر بر روی طلا و نقره انجام می‌گرفت ولی امروزه بر روی مس انجام می‌شود. کار‌شناسان با بررسی میناکاری تمدن‌های ایران و بیزانس معتقدند که این هنر در ایران ظهور کرده و به بیزانس و اروپا راه یافته است. یک جفت گوشواره مینا کاری شده در نهاوند مربوط به سده هفتم تا هشتم قبل از میلاد و یک بازوبند طلای میناکاری از دوره هخامنشی یافت شده است. در دوره مغول‌ها فلز کاری و بدنبال آن میناکاری در ایران متحول شد به نحوی که ظاهر و لباس درباریان ایرانی جایگزین نگاره‌های عربی شد و در دوره تیموری سبک شرقی‌ ترصیع فلز به اوج شکوفایی خود رسید. در دوره پس از قاجار این هنر تا مدت‌ها رو به افول گذاشت تا دوباره توسط تعدادی از اساتید ایرانی به دوران اوج بازگشت. میناکاری اصفهان بسیار معروف است.

این نمایش پرده‌ای نیاز به جاوااسکریپت دارد.

نقشه تبریز در قرن شانزدهم

این نقشه که بیشتر به یک نقاشی شباهت دارد تبریز را در قرن شانزدهم میلادی به تصویر کشیده است. این نگاره اثر «مترکچی نصوح» نقاش، مورخ و ریاضیدان بوسنیایی دربار عثمانی است.

کاسه زرین هخامنشی

این کاسه طلایی با بیست و چهار سده پیشینه طی حفاری‌های اکتشافی در همدان یافت شده است. صنعت گر عصر هخامنشی نقش دو قوچ شاخدار را در کاسه برجسته کرده است. در دوره هخامنشی فلزکاران با الهام از تمدن ایلام فلز را به شکل مورد نظر خود خم می‌کردند اما در دوره‌های بعدی تاریخی تکنیک‌های پیشرفته‌تر توسط اشکانیان و ساسانیان ابداع شد.

این گنجینه امروزه در موزه ملی ایران نگهداری میشود.

منبع

کاسه سرامیکی سیصد ساله با نقش ستاره هفت پر

این کاسه سرامیکی اثر هنرمندان کرمانی عصر صفوی در قرن هفدهم میلادی است. سفال استفاده شده در ساخت این اثر با نوعی ترکیب سیلیسی (به احتمال زیاد کوارتز) آمیخته شده است تا استحکام بیشتری داشته باشه. اثر با رنگ‌های متنوع به نقش گیاهان و گل‌ها و یک ستاره هفت پر هنرمندانه آراسته شده و با یک لایه لعاب شفاف پوشانده شده است.

این اثر امروزه در موزه متروپولیتن نیویورک نگهداری می‌شود.

این نمایش پرده‌ای نیاز به جاوااسکریپت دارد.

منبع

نگاره – خسرو پرویز در لباس قجری

نگاره رنگ روغن با پیشینه‌ای نزدیک به صد و شصت سال که خسرو پرویز ساسانی را به تصویر کشیده است. نگارگر تصویر ذهنی خود از پادشاه ساسانی را مشابه به پرتره‌های رایج شاهزادگان و اشراف عصر قاجار به نقش کشیده است و آرایش چهره، جواهرات، نشان‌ها و جزئیات و رنگ لباس به گونه‌ای انتخاب شده‌اند که بیانگر جایگاه پادشاهی خسرو پرویز باشند. شاهان قاجار به مانند فرمانروایان صفوی و سلجوقی گرایش فراوانی به تمدن ایرانی عصر ساسانی داشتند و حتی در مواردی خود را از تبار ساسانیان برمیشمردند.

این اثر امروزه در موزه ارمیتاژ سن پترزبورگ نگهداری می‌شود و خالق آن نا‌شناس است.

منبع

قطعه « زرد ملیجه » اثر استاد ابولحسن صبا – چهار اجرای متفاوت

استاد «ابوالحسن صبا»‌ زاده ۱۲۸۱ خورشیدی در تهران، آهنگ‌ساز و نوازنده چیره دست ویولن از اساتید برجسته موسیقی ایرانی بود. وی یکی از برجسته‌ترین چهره‌های موسیقی ایران در هفتاد سال گذشته است که پس از سال‌ها کوشش در راه اعتلای موسیقی ایرانی و تربیت و پرورش شاگردان فراوان در روز جمعه ۲۹ آذرماه سال ۱۳۳۶ خورشیدی دیده از جهان فروبست. استاد همیشه به اقصی نقاط ایران مسافرت می‌کردند و آهنگ‌های زیبای محلی را ثبت می‌کردند. قطعه «زرد ملیجه*» ره‌آورد یکی از این سفر‌ها به گیلان می‌باشد. این قطعه زیبا تا کنون توسط اساتید بسیاری اجرا شده است. چهار  اجرای متفاوت از این اثر زیبا به قرار زیر است:

*به روایت «فرهنگ فارسی معین»: «زرد ملیجه» نوعی قطعهٔ موسیقی ضربی متداول در گیلان است. «ملجیه» در زبان گیلکی به معنی «گنجشک» است و «زرد ملیجه» به نوعی گنجشک سینه زرد که در این منطقه زندگی می‌کند گفته می‌شود.

اجرای استاد «ابولحسن صبا» و دخترشان

مروری بر اولین فیلم ناطق ایرانی (دختر لر)

دختر لر نام اولین فیلم ناطق ایرانی است. فیلم به کارگردانی عبالحسین سپنتا در سال ۱۳۱۲ ساخته شد. بازیگران اصلی فیلم عبدالحسین سپنتا و روح انگیز سامی‌نژاد بودند و لوکیشن (محل فیلمبرداری فیلم) بمبئی بود. در بین عوام فیلم با نام جعفر و گلنار معروف شد.

خلاصه قصه فیلم

گلنار، دختر یک تاجر ثروتمند، توسط راهزنان ربوده شده و مجبور به رقاصی در یک قهوه‌خانه در خوزستان می‌شود. جعفر در این قهوه‌خانه با گلنار آشنا می‌شود. جعفر که مأمور دولت است، به گلنار علاقه‌مند شده و با کمک هم به شرارت‌های راهزنان خاتمه می‌دهند.

قسمتهایی از فیلم دختر لر