این نگاره عصر صفوی اثر نقاشی نا‌شناس پیرمردی را به تصویر کشیده است که در صحرا سفر می‌کند. لباس و حالت مسافر حکایت از خستگی و فرسودگی دارد و نگاه روشن او به دوردست به زیبایی تقدس و ارزش مقصد را نمایان کرده است. مقصد او به احتمال زیاد شهر مشهد است، شهری که با بازگشت امنیت و رونق تجارت در عصر صفوی و با روانه شدن سیل زائران رضوی به یکباره روحی دوباره گرفت و به قطب تجارت، فرهنگ و گردشگری ایران تبدیل شد.
در اواخر قرن شانزدهم میلادی خط و خط نگاری اهمیتی ویژه در نگارگری ایرانی پیدا کرد. نگارگر نا‌شناس با استفاده از خطوط ظریف با رنگ‌ها و ضخامت‌های مختلف به خوبی حرکت مسافر و حجم و حالت لباس او را به تصویر کشیده است. با وجود اندازه کوچک نگاره (ده در پنج سانتی متر) رنگ‌های مختلفی از جمله سرخ و قهوه‌ای و زرد در تصویر کردن زمینه، چهره زائر و جزئیات عمامه و شال او به کار رفته‌اند.
این اثر امروزه در موزه بریتانیا در لندن نگهداری میشود.
گندی شاپور 